حرز الامام زین العابدین علیه‌السلام :

( بسم الله الرحمن الرحیم باسم الله وبالله سددت أفواه الجن والانس والشیاطین والسحرة والابالسة من الجن والانس والشیاطین والسلاطین ومن یلوذ بهم بالله العزیز الاعز وبالله الکبیر الاکبر باسم الله الظاهر الباطن المکنون المخزون الذی أقام السموات والارض ثم استوى على العرش ، بسم الله الرحمن الرحیم ( ووقع القول علیهم بما ظلموا فهم لا ینطقون ) ، ( قال اخسؤوا فیها ولا تکلمون ) ، ( وعنت الوجوه للحی القیوم وقد خاب من حمل ظلما ) ، ( وخشعت الاصوات للرحمن فلا تسمع إلا همسا ) ، ( وجعلنا على قلوبهم أکنة أن یفقهوه وفی آذانهم وقرا ) ، ( وإذا ذکرت ربک فی القرآن وحده ولوا على أدبارهم نفورا ) ، ( وإذا قرأت القرآن جعلنا بینک وبین الذین لا یؤمنون بالاخرة حجابا مستورا ) ، ( وجعلنا من بین أیدیهم سدا ومن خلفهم سدا فأغشیناهم فهم لا یبصرون ) ، ( الیوم نختم على أفواههم وتکلمنا أیدیهم وتشهد أرجلهم بما کانوا یکسبون ) ، ( لو أنفقت ما فی الارض جمیعا ما ألفت بین قلوبهم ولکن الله ألفت بینهم إنه عزیز حکیم ).

ترجمه فارسی تقریبی حرز امام زین العابدین علیه السلام :

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربـانی‌اش همیشگی است، به نام خدا و به خدا، دهان‌های جنّ و انس و شیاطین و جادوگران و ابلیسان از جنّ و انس و پادشاهان و هر که به آن‌ها پناه می‌برند بستم به وسیلۀ خدای عزیز عزیزتر و به خدای بزرگ بزرگ‌تر، به نام خدای ظاهر باطن مستور محفوظ که بر پا کرد به آن آسمان‌ها و زمین را، سپس بر عرش مستولی شد، به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، « به سبب ستمی که روا داشتند عذاب بر آنان حتمی می‌شود و از سخن گفتن بازمی‌مانند‌»؛ « پاسخ می‌دهد: در دوزخ گم شوید و با من سخن مگویید‌ » 

«همۀ چهره‌ها در برابر خداوندِ زندۀ جاوید و قایٔم به ذات فروتن می‌شود و کسی که بارِ ستمی را [که مانع از رسیدن به سعادت اَبدی است] با خود برداشت مسلّماً [از رحمت و شفاعت شفیعان] محروم است‌»، «و صداها در برابر خداوندِ رحمان فرومی‌نشیند و جز صدای آهسته چیزی نمی‌شنوی» «و نیز بر دل‌هایشان پوشش‌هایی گذاشته‌ایم تا آن را نفهمند و در گوش‌هایشان [نیز] سنگینی [نهاده‌ایم تا موفق به گوش دادن موثر نشوند]، چون پروردگارت را براساس آیات قرآن به یگانگی یاد کنی، با حالت رمیدگی از تو رویگردان می‌شوند‌»؛ «هنگامی که قرآن بخوانی، بین تو و آنان‌که به آخرت ایمان ندارند پرده‌ای نامریٔی قرار می‌دهیم [که حقایق را درک نکنند]» و «[به کیفر لجاجت و کبرشان] از پیشِ روی [دل و جانشان] و از پشت‌سرِ [عقلشان و وجودشان] حایلی [بلند و تاریک‌زا] قرار داده‌ایم و [دیدگان] آنان را به‌صورتی فراگیر پوشانده‌ایم که نور هدایت را نمی‌بینند‌»، «امروز بر دهان‌هایشان مُهر [سکوت] می‌نهیم و [به‌جای زبانشان که همواره دروغ می‌گفت] دست‌هایشان با ما سخن می‌گویند»، «پس خود انها [با دیدن عذاب] از سخن گفتن بازمی‌مانند»، «اگر همۀ آنچه را در زمین است هزینه می‌کردی قدرت نداشتی میان دل‌هایشان الفت ایجاد کنی، ولی خداوند بین آنان الفت انداخت؛ زیرا او توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است» و درود خدا بر محمّد و خاندان پاکش.

  • منبع : مکارم الأخلاق ص 477 - 478