امیرالمؤمنین (علیه السلام)- ثُمَ جَعَلَ فِی یَدَیْکَ مَفَاتِیحَ خَزَائِنِهِ بِمَا أَذِنَ لَکَ فِیهِ مِنْ مَسْأَلَتِهِ فَمَتَی شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعَمِهِ وَ اسْتَمْطَرْتَ شَآبِیبَ رَحْمَتِهِ فَلَا یُقَنِّطَنَّکَ إِبْطَاءُ إِجَابَتِهِ فَإِنَّ الْعَطِیَّهًَْ عَلَی قَدْرِ النِّیَّهًِْ وَ رُبَّمَا أُخِّرَتْ عَنْکَ الْإِجَابَهًُْ لِیَکُونَ ذَلِکَ أَعْظَمَ لِأَجْرِ السَّائِلِ وَ أَجْزَلَ لِعَطَاءِ الْأَمَلِ وَ رُبَّمَا سَأَلْتَ الشَّیْءَ فَلَا تُؤْتَاهُ وَ أُوتِیتَ خَیْراً مِنْهُ عَاجِلًا وَ آجِلًا أَوْ صُرِفَ عَنْکَ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَکَ فَلَرُبَّ أَمْرٍ قَدْ طَلَبْتَهُ فِیهِ هَلَاکُ دِینِکَ لَوْ أُوتِیتَهُ فَلْتَکُنْ مَسْأَلَتُکَ فِیمَا یَبْقَی لَکَ جَمَالُهُ وَ یُنْفَی عَنْکَ وَبَالُهُ وَ الْمَالُ لَا یَبْقَی لَکَ وَ لَا تَبْقَی لَه. 

امام علی (علیه السلام) خداوند کلید گنج‌های خود را در دو دستت نهاده که به تو رخصت سؤال از خود را داده تا هرگاه خواستی درهای نعمت او را با دعا بگشایی و باریدن باران رحمتش را طلب نمایی.  پس دیر پذیرفته‌شدن دعایت توسّط خدا، تو را نومید نکند که به هرکس به اندازه‌ی نیّتش عطا می‌کنند و بسا که در پذیرفتن دعایت درنگ افتد و این برای آن است که پاداش دعا کننده بزرگتر و جزای آرزومند کامل‌تر شود. و گاه پیش آمده که چیزی را خواسته‌ای و به تو نداده‌اند و بهتر از آن را در این جهان یا آن جهان به تو داده‌اند یا به‌خاطر چیزی که برایت بهتر بوده، دعایت را اجابت نکرده‌اند. و چه بسا چیزی را طلبیده‌ای که اگر به تو می‌دادند، تباهی دینت را دربرمی‌داشت. پس تقاضای تو باید درباره‌ی چیزی باشد که نیکی آن برایت پایدار و سختی و رنج آن به کنار ماند؛ چرا که نه مال برای تو پایدار است و نه تو برای مال برقرار!